Tekst achterflap

Het levend cultureel erfgoed: het boerenpaard is de rode draad in dit boek. Het jaar 1991 werd een kantelmoment voor de auteur. Hij vernam dat de paardenvisserij ‘als erfgoed’ op het punt stond om te verdwijnen. Dit wou hij tot elke prijs te vermijden. Zonder enige voorkennis van boerenpaarden en de strandvisserij, beschrijft de auteur zijn weg, met vallen en opstaan, naar een zeewaardig boerenpaard.

Het houden van een trekpaard en de nodige materialen begonnen door te wegen op zijn modaal gezinsbudget, zodat andere inkomsten noodzakelijk werden. De auteur koppelde zijn activiteiten aan tenminste één van deze 4 componenten: folklore, ambachten, traditie en erfgoed. De auteur neemt de lezer mee op zijn zoektocht en hij geeft hun een interne kijk bij zijn realisaties en rijkelijke illustraties. Het boek wordt tevens opgefleurd met tal pittige anekdotes.

Vermits het boerenpaard met uitsterven bedreigd wordt, dienen de huidige trekpaarden in conditie te blijven. Dit kan vooral via werkzaamheden. Zo groeide bij de auteur het idee om een trekwedstrijd voor tweespan te laten doorgaan op de weide in Vlissegem. Dit zorgde ervoor dat de voerders, om te kunnen meedoen, verplicht werden om hun boerenpaarden te trainen. In het boek laat de auteur de evolutie van de trekwedstrijd geworden en hij staat uiteraard ook stil bij de winnaars.

Dit boek is een aanrader voor:

• elke liefhebber van boerenpaarden
• de Hanenaar en omgeving. Die zal bij het lezen bemerken dat de nostalgie nooit veraf is. In feite een hebbeding dat zeker in de boekenkast van de inwoners thuishoort.
• de geïnteresseerde lezer die via dit boek ‘de vriendelijke kolossen’ leert kennen. Ook de geschiedenis van de Paardenvisserij in De Haan komt aan bod. Verder krijgt hij inzage in het leven van de strandjutters. En tot slot hoopt de auteur dat de lezer de ondertoon van dit boek ontdekt. Namelijk: zijn betrachting om ‘verbindend’ te zijn voor de medemens.

Beschrijving

Het levend cultureel erfgoed: het boerenpaard is de rode draad in dit boek. Het jaar 1991 werd een kantelmoment voor de auteur. Hij vernam dat de paardenvisserij ‘als erfgoed’ op het punt stond om te verdwijnen. Dit wou hij tot elke prijs te vermijden. Zonder enige voorkennis van boerenpaarden en de strandvisserij, beschrijft de auteur zijn weg, met vallen en opstaan, naar een zeewaardig boerenpaard.

Het houden van een trekpaard en de nodige materialen begonnen door te wegen op zijn modaal gezinsbudget, zodat andere inkomsten noodzakelijk werden. De auteur koppelde zijn activiteiten aan tenminste één van deze 4 componenten: folklore, ambachten, traditie en erfgoed. De auteur neemt de lezer mee op zijn zoektocht en hij geeft hun een interne kijk bij zijn realisaties en rijkelijke illustraties. Het boek wordt tevens opgefleurd met tal pittige anekdotes.

Vermits het boerenpaard met uitsterven bedreigd wordt, dienen de huidige trekpaarden in conditie te blijven. Dit kan vooral via werkzaamheden. Zo groeide bij de auteur het idee om een trekwedstrijd voor tweespan te laten doorgaan op de weide in Vlissegem. Dit zorgde ervoor dat de voerders, om te kunnen meedoen, verplicht werden om hun boerenpaarden te trainen. In het boek laat de auteur de evolutie van de trekwedstrijd geworden en hij staat uiteraard ook stil bij de winnaars.

Dit boek is een aanrader voor:

• elke liefhebber van boerenpaarden
• de Hanenaar en omgeving. Die zal bij het lezen bemerken dat de nostalgie nooit veraf is. In feite een hebbeding dat zeker in de boekenkast van de inwoners thuishoort.
• de geïnteresseerde lezer die via dit boek ‘de vriendelijke kolossen’ leert kennen. Ook de geschiedenis van de Paardenvisserij in De Haan komt aan bod. Verder krijgt hij inzage in het leven van de strandjutters. En tot slot hoopt de auteur dat de lezer de ondertoon van dit boek ontdekt. Namelijk: zijn betrachting om ‘verbindend’ te zijn voor de medemens.

Details