Tekst achterflap

Op het strand bij Calais maakt een vluchteling zich klaar om het Kanaal over te zwemmen, zijn toekomst tegemoet. Op de krijtrotsen aan de overkant neemt een transseksuele vrouw afscheid van het leven; nog even en ze springt haar einde tegemoet. Tussen de twee ontstaat een verrassende dialoog: hun lot blijkt sterker verbonden dan gedacht. Het Kanaal is geen triest verhaal maar een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.
Deze theatertekst leest als een spannende roman.
Auteur Gaea Schoeters schreef de monologen, componiste Annelies Van Parys zette de Shakespeare-tekst om tot liederen voor sopraan, luit en gitaar.
‘Wat een rijke theatertekst is Het Kanaal/Crossing Borders! Wat Gaea Schoeters hier lapt, is nodig in het theater: een tekst schrijven die diep in de ogen van deze tijd kijkt en ons vertelt waar het om gaat. De prachtige ironie die er in schuilt, wordt nu eens niet gebruikt om weg te kijken, maar om ons emotioneel iets bij te brengen. Knap.” — Jeroen Olyslaegers

Beschrijving

Op het strand bij Calais maakt een vluchteling zich klaar om het Kanaal over te zwemmen, zijn toekomst tegemoet. Op de krijtrotsen aan de overkant neemt een transseksuele vrouw afscheid van het leven; nog even en ze springt haar einde tegemoet. Tussen de twee ontstaat een verrassende dialoog: hun lot blijkt sterker verbonden dan gedacht. Het Kanaal is geen triest verhaal maar een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.
Deze theatertekst leest als een spannende roman.
Auteur Gaea Schoeters schreef de monologen, componiste Annelies Van Parys zette de Shakespeare-tekst om tot liederen voor sopraan, luit en gitaar.
‘Wat een rijke theatertekst is Het Kanaal/Crossing Borders! Wat Gaea Schoeters hier lapt, is nodig in het theater: een tekst schrijven die diep in de ogen van deze tijd kijkt en ons vertelt waar het om gaat. De prachtige ironie die er in schuilt, wordt nu eens niet gebruikt om weg te kijken, maar om ons emotioneel iets bij te brengen. Knap.” — Jeroen Olyslaegers

Details