Tekst achterflap

Niet meer kunnen lezen, niet meer kunnen schrijven en een communicatie die zeer moeizaam verloopt, het zal je maar overkomen. Afasie heet dat. Een beroerte op zondag 14/8/1983 waarbij ze ook rechts verlamd raakt, dompelt Paula De Ryck onder in deze vergeetput.
Met de hulp van haar naaste omgeving vecht Paula terug. Ze leert schilderen en vindt zichzelf opnieuw uit in een ander leven.

“Als woorden kleuren worden, is schilderen een bevrijding.”
– Maurits Ohler

“Maurits, haar echtgenoot, slaagt er in om met ‘Levenslang Afasie’ alle facetten van het leven met afasie neer te pennen aan de hand van anekdotes, dagboekfragmenten en gesprekken van toen. Er is ruimte voor humor, maar er wordt ook een eerlijk beeld geschetst van hoe de rouw om het verliezen van taal voortdurend blijft knagen. Dit boek geeft daarnaast ook een unieke inkijk in de schilderwerken van Paula, waardoor ook Paula aan het woord is in haar eigen verhaal.”
– Mara Barberis, Doctoranda logopedie KULeuven

Maurits Ohler (1944) was leraar Wetenschappen en Aardrijkskunde aan de Sint-Martinusscholen te Asse. Het herseninfarct van zijn echtgenote, met een zeer zware vorm van afasie tot gevolg, verandert niet alleen haar leven maar dat van het hele gezin. Zelf kan hij zich, na een behandeling in 2010 voor de ziekte van Kahler, alleen nog maar met een rolstoel verplaatsen. Toch wil hij afasie en de gevolgen hiervan zoveel mogelijk onder de aandacht brengen.

Beschrijving

Niet meer kunnen lezen, niet meer kunnen schrijven en een communicatie die zeer moeizaam verloopt, het zal je maar overkomen. Afasie heet dat. Een beroerte op zondag 14/8/1983 waarbij ze ook rechts verlamd raakt, dompelt Paula De Ryck onder in deze vergeetput.
Met de hulp van haar naaste omgeving vecht Paula terug. Ze leert schilderen en vindt zichzelf opnieuw uit in een ander leven.

“Als woorden kleuren worden, is schilderen een bevrijding.”
– Maurits Ohler

“Maurits, haar echtgenoot, slaagt er in om met ‘Levenslang Afasie’ alle facetten van het leven met afasie neer te pennen aan de hand van anekdotes, dagboekfragmenten en gesprekken van toen. Er is ruimte voor humor, maar er wordt ook een eerlijk beeld geschetst van hoe de rouw om het verliezen van taal voortdurend blijft knagen. Dit boek geeft daarnaast ook een unieke inkijk in de schilderwerken van Paula, waardoor ook Paula aan het woord is in haar eigen verhaal.”
– Mara Barberis, Doctoranda logopedie KULeuven

Maurits Ohler (1944) was leraar Wetenschappen en Aardrijkskunde aan de Sint-Martinusscholen te Asse. Het herseninfarct van zijn echtgenote, met een zeer zware vorm van afasie tot gevolg, verandert niet alleen haar leven maar dat van het hele gezin. Zelf kan hij zich, na een behandeling in 2010 voor de ziekte van Kahler, alleen nog maar met een rolstoel verplaatsen. Toch wil hij afasie en de gevolgen hiervan zoveel mogelijk onder de aandacht brengen.

Details