Tekst achterflap

Antoon De Clerck (1923-2001) bekleedt een opmerkelijke positie in het landschap van de 20ste-eeuwse schilderkunst in België. In 2023 zou hij 100 jaar geworden zijn, hoog tijd dus voor een terugblik met zowel een retrospectieve tentoonstelling als een monografie.

Antoon De Clerck kwam in Deinze al vroeg in contact met Hugo Claus en Roger Raveel, en zou met die laatste levenslang bevriend blijven. Na een eerste periode van schilderen die vanuit de academie nog sterk aanleunde tegen het werk van leermeesters zoals Hubert Malfait en Jos Verdegem, geraakte Antoon De Clerck sterk geïntrigeerd door de Nieuwe Visie van Raveel, met onder andere enkele gemeenschappelijke projecten als gevolg (Beervelde, Dulcia). Ondertussen onderscheidde Antoon De Clerck zich met zijn talent op vlak van grafisch ontwerp en typografie, en vond hij wat later een eigen weg die sterk aanleunde bij het vigerende hyperrealisme. In zijn uitgepuurde beeldtaal streeft hij vooral de waarachtigheid na, een kijk op het echte leven die dan weer sterk aanleunt bij de visie binnen de popart en door hemzelf soms 'visuele hygiëne' genoemd.

Beschrijving

Antoon De Clerck (1923-2001) bekleedt een opmerkelijke positie in het landschap van de 20ste-eeuwse schilderkunst in België. In 2023 zou hij 100 jaar geworden zijn, hoog tijd dus voor een terugblik met zowel een retrospectieve tentoonstelling als een monografie.

Antoon De Clerck kwam in Deinze al vroeg in contact met Hugo Claus en Roger Raveel, en zou met die laatste levenslang bevriend blijven. Na een eerste periode van schilderen die vanuit de academie nog sterk aanleunde tegen het werk van leermeesters zoals Hubert Malfait en Jos Verdegem, geraakte Antoon De Clerck sterk geïntrigeerd door de Nieuwe Visie van Raveel, met onder andere enkele gemeenschappelijke projecten als gevolg (Beervelde, Dulcia). Ondertussen onderscheidde Antoon De Clerck zich met zijn talent op vlak van grafisch ontwerp en typografie, en vond hij wat later een eigen weg die sterk aanleunde bij het vigerende hyperrealisme. In zijn uitgepuurde beeldtaal streeft hij vooral de waarachtigheid na, een kijk op het echte leven die dan weer sterk aanleunt bij de visie binnen de popart en door hemzelf soms 'visuele hygiëne' genoemd.

Details