Tekst achterflap

Met Zuiver en ontroerend beweegloos. Prerafaëlitische sporen in de Belgische kunst
en literatuur gaat de auteur op zoek naar restanten van de beroemde Engelse
kunststroming uit het midden en de tweede helft van de negentiende eeuw in
de Belgische kunst (schilderkunst) en literatuur van het fin de siècle. Cruciaal
daarin zijn van prerafaëlitische zijde figuren als Dante Gabriel Rossetti, Ford Madox
Brown en John Ruskin. Maar er waren een aantal continentale katalysatoren
nodig die het prerafaëlitisme kenden en filterden in functie van een cultuurhistorische
transfer naar onze contreien. Figuren als Pol de Mont, Jozef Muls, de
gebroeders Khnopff, Charles van Lerberghe of Maurice Maeterlinck zijn daarbij
van groot belang. Op die manier vertoont zich een specifiek beeld van onze kunst
en literatuur van de laatste decennia van de negentiende en het eerste decennium
van de twintigste eeuw, geschreven vanuit een nauwkeurig samengestelde prerafaëlitische
typologie. Daaruit resulteert dan weer een specifiek paradigma met
laatromantische en symbolistische trekken. Het is overigens voor het grootste
deel via het symbolisme dat prerafaëlitische impulsen in onze kunsten konden
gedijen. De implementering ervan levert echter, enkele uitzonderingen en aangename
verrassingen niet te na gesproken, niet meteen het artistieke gehalte van de
Engelse voorbeelden en prototypes.

Beschrijving

Met Zuiver en ontroerend beweegloos. Prerafaëlitische sporen in de Belgische kunst
en literatuur gaat de auteur op zoek naar restanten van de beroemde Engelse
kunststroming uit het midden en de tweede helft van de negentiende eeuw in
de Belgische kunst (schilderkunst) en literatuur van het fin de siècle. Cruciaal
daarin zijn van prerafaëlitische zijde figuren als Dante Gabriel Rossetti, Ford Madox
Brown en John Ruskin. Maar er waren een aantal continentale katalysatoren
nodig die het prerafaëlitisme kenden en filterden in functie van een cultuurhistorische
transfer naar onze contreien. Figuren als Pol de Mont, Jozef Muls, de
gebroeders Khnopff, Charles van Lerberghe of Maurice Maeterlinck zijn daarbij
van groot belang. Op die manier vertoont zich een specifiek beeld van onze kunst
en literatuur van de laatste decennia van de negentiende en het eerste decennium
van de twintigste eeuw, geschreven vanuit een nauwkeurig samengestelde prerafaëlitische
typologie. Daaruit resulteert dan weer een specifiek paradigma met
laatromantische en symbolistische trekken. Het is overigens voor het grootste
deel via het symbolisme dat prerafaëlitische impulsen in onze kunsten konden
gedijen. De implementering ervan levert echter, enkele uitzonderingen en aangename
verrassingen niet te na gesproken, niet meteen het artistieke gehalte van de
Engelse voorbeelden en prototypes.

Details